Onca yıl okuyoruz, emek veriyoruz, ailemiz çabalıyor, biz uğraşıyoruz... Ne kadar uğraşsak da elimizde bir şey yok. Paranın olmadığı yerde ne huzur ne mutluluk... Bir de iş bulamama belası dadandı şimdi. Bulunca da parası olanlar seni aşağılarcasına davranıyor. S**eyim böyle işi.
Bugün o şarkıyı dinlerken hakim olamadım gözlerime. Keşke seni de dinleyip ağlayabilsem. Tekrar, tekrar ve tekrar... Sıkılmadan, bıkmadan, usanmadan.
İçimden geçenleri dökemedim hiç karşı tarafa. "Belki"lere ve "olumsuzluk"lara takılan düşüncelerimi kurtarmak için.
Edebiyat bölümüne başladığımdan beri sürdü sanat ne içindir konusu. Girmeden önce bir fikrim vardı açıklayan sanatın ne olduğunu. Sonra seninle tüm o tartışmalar ve aklımdaki fikir yok oldu. Ve uzunca bir vaktin ardından anladım sanatın senin için olduğunu.
Biri dedim, ardından arkadaşım oldu. Ve sonra da yeri doldurulamayacak bir kardeş. Ancak hayatın karmaşası içine çekti onu. Ve sonra oldu diğer tanıdıklarım gibi bir kalleş.
Geceme son bir sigara, gündüzüme el- Fatiha
Uyuyabilmek için her gün ezanı beklemekten yoruldum.
Nedir? Yaşama dört elle sarılmama neden olan nedir? Umut mu? Düşler mi? Arzu mu? Yoksa... Yoksa keder mi? Ben süren kederimle mi bakiyim yaşamda? Neredesin, ah Tanrı'm, neredesin? Sorularım asılı kaldı havada.
Gözyaşlarıma gizledim gözlerini, kimse çalmasın diye.
Gölgendeki rahatı özledim...
Veda çanının sesi rüzgardaki hasrete gizlenmiş. Araftayım, soğuk ve yalnız arafta.
Çukurun içinden çıkmak için ışık lazımdı, ama ışık kaybolalı zaman olmuştu.
