onu seviyorum ve bundan suçluluk duyuyorum...
ben sana olan sevgimi özlüyorum artık, evet seni seviyorum ama kokunu almadıktan, sesini duymadıktan sonra bu ne işe yarar inan bilmiyorum...
Yanımda olmanı, yanında olmayı, sesini duymayı,ellerini tutmayı ama en çokta o kokunu solumayı nasıl isterdim bilemezsin...
şuan bu saate ağlıyorum beni ağlattığı için ona kızgın degilim çünkü o kendi hayatında yoluna bakıyor devam edemeyen benim bu benim güçsüzlüğüm bunda kimsenin suçu yok ama önemli olan şuan gözyaşlarımı silmeli ve kendimi toparlamalıyım çünkü annem beni birazdan böyle görmemeli...