Kendi kendine yetmeyi, yalnız kalmaktan korkmamayı öğren.
Ama sen varsın, ben yerdeyken tekmelemeyi tercih eden.
herkes tek vücut, dağ aşar olmuş. ben elimde sigarayla atılamayan adımların derdindeyim.
"Aptal ruhum. Adım atacak halin dahi yok, oysa sen uçmaya çalışıyorsun"
Bu bunalımlar içinde her bi parçam direnişte
Kül olmuşuz zaten, nasıl yandığımızın bir önemi yok.
Sürüyle beyaz gül, bi' bak bu kırmızı.
Her şey insanın içinde yaşadığı ortama, koşullara bağlıdır: Her şeyi belirleyen ortamdır, insansa bir hiçtir. Dostoyevski
içimden geçenleri yazmamak için baya mücadele veriyorum
“Sabırlı ol, senin için yazılmış olan kader yazarların en mükemmeli tarafından yazıldı.”
hiçbir şey yolunda değil ama umrumda da değil
Aniden gelen duygusallık.
“Merhamet acımak değildir. Merhamet acıtmamaktır.”
Bakmayın öyle güçlü durduğuma, benim de canım acıyor.
Siyahı da güzelleştirecek insanlar var..
“Gece olunca içimize batan cümleleri, sabah olunca yine kimselere söyleyemeyeceğiz.”
"Ruhumuz yara bere içinde, hayallerden dikiş tutturmaya çalışıyoruz. Acıyor tabi, izi kalıyor ve sadece alışıyoruz"
istenmediğim yürekte, gölgemi bile bırakmam
Psikiyatrist Viktor E. Frankl muazzam bir tespitte bulunuyor: “Ruhsal sıkıntıların kaynağında anlamsız insanlarla anlamlı ilişkiler yaşama isteği ve çabası yatar.”
Bırakmadığım tek şey kağıt ve kalem tavrım ne olursa olsun yine de benimleydiler..
Sonsuza kadar bensiz kal dinlen
Korkuyorsan yapma, yapıyorsan korkma..