Tabii ya, bizim gördüğümüzü başkaları görmez mi?
Hani sanki her gün aynı saatte birbirimizi görmek, iyi olduğumuzu bilmek, yalnız olmadığımızı hissetmek için çıkıyoruz biraz da.
Yakalayacaklar sanacaksın, ama hep sen kazanacaksın. Ben sana koşmayı öğreteceğim. İçinden gülmeyi öğreteceğim.
İçinde salındığımız dünya küçüldü ve içimizdeki dünya da aynı nispette katlanarak büyüdü.
Biliyorum ki her şey onun için. En beklenmedik anlarda ortaya çıkıveren bütün bu coşku, bu yürek kabarması, işte hep o şey için. En çaresiz anlarda yaralara merhem olup sürülen, kabuk gibi gerilen o şey için.
Çok fazla değer verdiğim insanların gözünde hiçbir değerimin olmadığını anladım, üstelik bunu defalarca yaşadım. İlginç tarafı ağırıma da gitmiyor artık, alıştım.