Önce geceleri saydım sonra geceleri seni sayıkladım
Sen varken yaşamak daha kolay geliyordu
Beni bu halde görmene rağmen tepkisiz kalman esas beni yıkıyor
Kolumdaki façaları nasıl bir zamanda attığımı bilmeden beni anlaman imkansız
Nerden çıkıp gelicek senin gibi bakan birisi
Senin bana yazdığın şiirleri gördükden sonea nasıl vaz geçicem senden
Kapalı pencerelerden bakıyoruz hayata her şey çok net ama ne kokusunu alabiliyoruz ne yaklaşabiliyoruz izlediğimizle kalıyoruz sadece
Engellerden bıktım artık ne olur kopar beni kendinden
Seni sevdiğim gibi birini sevmek için her şeyimi verirdim
Eskiden Seni sevmenin güzellini senin güzelliğinle kıyaslardım Şimdi seni sevmenin kötülüğünü kendimle kıyaslıyorum
Hayır şizofren değilim yanımda hep birileri var
Herkes ölmüş gibi içimde yaşıyorlar ama nefes alan yok
Heryer çok sessiz uyuyamıyorum sessiz ve sensiz
Sessizlik beni en çok korkutan şey yanlızlık değil belki ama onun kadar kötü bir şey
İlham perilerim senin yanında heralde ne yazabiliyorum ne düşünebiliyorum
En son senin için dışarı çıktığımda 4takla atıp zor çıkmıştım arabadan bunu hatırlamadın mı
Kimse karışamayacak kadar sevdim seni
Rüyalarıma girip neden kolyeni alıyorsun o senin son anın
Senden sonra bir daha rahat hissedemiyorum sürekli peşimde dolaşan bi sen var
Sen ağlarken hissedip uykumdan uyanırdım bu sevgi değildi daha fena bir şeydi ama beni daha fena bi hale soktu
Sevemez oldum kimseyi kimse bana iyi gelmez oldu bu kadar mı bıraktınız beni hiç bir şeye heyecanı kalmayacak kadar neden yaptınız bana bunu
Her an ölecekmiş korkusu saldı içimi Sorun ölmem değil sevilmeden ölecek olmam Saygı görmemiş olmam Hayallerimin hiç birini gerçekleştiremeyecek olmam Ölmek zor değilde arkanda kalacak kimsenin olmaması çok zor be
Her gün bir sürü kapı kapanacak biliyorum Ama bir gün çok büyük bir kapı açılacak umuduyla yaşıyorum
Kimse anlamıyor hayali birine platonik aşık olduğumu