Benim denizlerim senin saçlarındır.
Sanki evim diye sana gelmişim de tavanı üzerime yıkılmış.
Ama yine de, her şeye rağmen sen benim kalbimin en güzel yerisin.
Bana sadece güven ver senin için dünyayı yeniden inşa edeyim.
Lüzumsuz bir kalp ağrısından başka hiç bir şey değilsin.
Sen benim evimsin diye sevdiğiniz birileri olmalı. Kelebekleri, çiçekleri ve şiirleri sonsuza kadar o evde büyütmelisiniz.
Ne affedilmeyi tam anlamıyla hakediyorsun ne de affedilmemek senin ruhuna yakışıyor.
Ona benzeyen birini gördüğünde kalbinin çıkacak gibi olması neye dahil?
Şimdi aramıza duvar örsen, yine kalkıp senin sevdiğin renge boyarım.
O çok sevdiğiniz insanı kaybetmemek için gösterdiğiniz çaba boşa çıkınca anlayacaksınız bir daha kimse için bir şey yapılmayacağını.
Kokun, güneşli bir sabaha araladı perdelerimi.
Öylece fotoğrafına bakıyorsun, tek bir mimik yok ama milyonlarca duygu seni en içten etkiliyor.
Seni sen olduğun için seven kişi, yeri geldiği zaman yine seni sen olduğun için sevmeyecek.
"Bazen inceldiği yerden kopmaz senin evi ateşe vermen gerekir."
Birini özlüyor olmanız, ona dönmeniz gerektiğini göstermez. Bazen özlemeniz gerekir, bir sabah uyanıp artık özlemediğinizi farkedene kadar.
Seninle mutlu olmaya ya da mutsuz olmaya gerek yoktu. Ne olursa olsun, senin yanında olmak benim için en muazzam şeydi.
Eyvallah dediysek, merhaba dediğimiz günlerin hatrınadır.
Sen bilmezsin, ben gece sokakta yere bakarak yürüdüğüm saatlerde sevdim seni.
Ne olduğun yere ait hissediyorsun ne de gitmek istediğin yere dair bi fikrin var gibi.
Çare aramadım zannetme, ben bütün çıkmaz yolları zorladım.
Sana dair her anıda bana acı veren bi'şey var.
Hiç durmayan otobüsler gibi, otogarda yakılan sigaralar gibisin biraz. Sen de biraz eksiksin fakat biraz da fazlasın burada.
Çünkü, senin boynunda uyumanın deniz manzarası var.
Saçlarında gezsin parmaklarım, bir şiiri öper gibi.
Seninle bir otobüs yolculuğu yapsak cam kenarını sana veririm çünkü seni seviyorum.